دل نوشته شب تولدم ...

 و امشب ۹/۹/۹۹ ، ۱۱۶۸۶ روز از من گذشت !

یه روزهایی برام تلخ و سرد بود و اشک ،همدمم و یه روزایی گرم و شیرین که از ته دلم قهقهه می زدم ،حتی چشمامم میخندید و از فرط خوشحالی به خدا ، به زمین و زمان عشق می ورزیدم...
یه شب هایی  به دست یه آدمایی دلم شکست و فریاد زدم... و خدا تنها مرهم و همدمم بود ...و یه روزهایی اینقدر  می دویدم تا برسم به آرزوهام ولی یه شب هایی از دویدن ها و نرسیدن ها می خوابیدم و بیخیال می شدم از رسیدن... گاهی می شد و گاهی نمی شد ...گاهی راضی بودم به رضای اش و گاهی عجول و خودسر...
گاهی در اوج خستگی و ناامیدی  به چشمم معجزه را می دیدم و دلم از بودنش قرص می شد...و پاهام قوت میگرفت برای ادامه راه...واما ، تلخ و شیرین گذشت...
و الان ،در این لحظه که شب ها و روزهای این ۱۱.۶۸۶ روز را مرور میکنم...
میبینم خیلی وقتا برای لحظاتی غصه خوردم که حتی آن لحظه رخ نداد ...!
فهمیدم نه برای غمم... نه برای شادی ام نباید افراط  کنم که هیچکدام پایدار نیست ...!
فهمیدم آرزوهایم وافکارم و خوشبختی ام را نباید جار بزنم حتی برای به ظاهر بهترین دوستم...!
فهمیدم هر چه کمتر سخن بگویم ، ببشتر فکر کنم و کمتر اعتماد کنم ! آرامش شب و روزم بیشتر است...!فهمیدم این دست و پا زدن ها ،این دویدن ها، این نفس نفس زدن ها آن لحظه که هدایتگرش خدا باشد ،اگر قسمت تو رسیدن باشد؛ و خدا بخواهد، آن وقت اگر همه آسمانها و زمین تلاش کنند برای نرسیدن به قسمتت، اگر او اراده کُند می شود...!
و  اگر پروردگار عالم نخواهد و تو بخواهی و زمین و زمان هم بخواهند نمی شود که نمی شود  ...! و روزی به حکمتش میرسی ...! فقط کافیست به او اعتماد کنی .
این روزها با وجود این بیماری فهمیدم نباید دلبسته  دنیا شد...و باید برای روزهایی که بی بلا میگذرد و صدای نفس های عزیزانت را میشنوی انتهای شب سجده شکر بروی و برای آن روزی که نه چندان دور نیست وباید  برای تک تک لحظات و ثانیه ها ،برای افکار، زبان و رفتاری که بیهوده و به ناحق گذشت پاسخگو باشیم ...پس چه بهتر که انتهای شب که سر بر بالین میگذاریم  بر آنچه گذشت فکری کنیم و راهی بیابیم برای بهتر شدن  ...که روزی شرمنده نگاه و درگاهش نشویم ...!
و فهمیدم آن لحظه ای که به اضطرار رسیدم عجیب دستم گرفته شد و زندگیم به مو رسید ولی به لطف اش پاره نشد...فهمیدم تنها و تنها دوست واقعی ام فقط خداست ...او که مثل بنده هاش با گاهی گاهی شدن مان تنهامون نمیزاره ...تغییر رفتار نمیده ...ستار العیوبه...و خودش قول داده ...
«ِ وَ مَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجا ِ وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ وَ مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدْرا»

و کسى که از خدا بترسد براى او راه خروجى (از مشکلات) قرار مى‏ دهد و از جایى که گمان نمیکند، به او روزى مى‏ رساند، و هر کس بر خدا توکل کند او براى وى کافی است...

خدایا تنها تو را می پرستیم و تنها از تو یاری می جوییم ...خودت قدمهای گمشده ما را هدایت فرما ...الهی امین 
مهشید  ۱۳۹۹.۹.۹